We szuli ... downij

Ojgyn z Pnioków

Do szule smycyli zawdy mlyko (abo łod Jóndercynyj ze Krojcki, abo łod Kaczmarkowyj ze Logiewnickij). Jak ci to tam smycyli, to już jes inkszô pôrã galot, bo czasym to i my, coby ino wykluglować sie łod lekcjów, szli zarozki po łósmyj do mlycarni po te kany z mlykiym. Jô ino bocza, co rółz kiejsik przijechół fórmón ze maluśkóm rolwagóm, kierô cióngnół gryfny, fajnisty yjzel. A możno, to ci bół stary Mugenschnabel ze dziołszynnyj szkoły, ze tyj ci dôwniyjszyj „łoziymnôstki” – już niy bocza.
Ta fóra sztopła kole mojij „siedymnôstki, kole takij fojerplómpy. Stary fórmón (możno to i bół stary Ceglarski?) poszoł do szule a my – jak to zawdy syncyska – napoczli mierzić, napasztować, szkubać, tyrpać tego biydnego yjzelka przi ojku. Ino jedyn synek, Michôł łod Hajmanki stôł ci sie z kraja i niy szterowôł ci tego zwierzôka. Łoroz wylazuje ze szuli tyn fórmón, łozeźlóny jak sto diosków, i dôwej tyrać ze biczyskiym, ze takim korbaczym za nami, coby nóm po tych rziciach wyszczylać. My citali, śmigali kaj fto móg i ino tyn ślimok Michôł łod Hajmanki łostôł przi fórze bo myślôł, co jes niywinowaty; przeca łón tego yjzla blank niy szterowôł i ... dostoł łod kuczera fanga bez pychol. Ani niy doczkôł, coby go łón prasknół ze drugij zajty, ino tyż zarôzki pitnół drap do szule. A tam ci sie we dźwiyrzach wrómbôł ci we naszygo ksiyndza Wale, we tego kapelónka łod katyjmusu.
– Co za szus i grundelok ze cia, synek ? – wrzesknół nasz kapelónek i prasknół ci go tyż juzaś bez pysk.
Festelnie ześlimtany wpolół Michôł na słody i gynał szczas ci sie ze naszym rechtorym Balcarkym.
– A cóż to tak wrzeszczysz, choby cie fto ze skóry łobdziyrôł łochyntolu? – pytô ci go tyn rechtór.
– A bo, bo ksióndz kapelónek mazli mie bez pysk, a jô ... a jô ... przeca tymu, tymu ... yjzlowi blank nic niy zgobiół – wystynkôł Michôł.
Nó, i Michôł dostôł trzeci rółz we sznupa, po fresie.