We burdelu ...

Ojgyn z Pnioków

Móm Wiycie, kamrata, Hajnuś łod Dudcynyj. Łón ci jes taki wyszczurzały chuderlok i blank, ale to blank niywizgyrny karlus. Ale jak kôżdymu zdrowymu chopowi tyż ci mu sie babska zachciało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mógła to być dôwnô kaczma) i Hajnuś zacynô ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszôłech zeszło sobota do ... niy gorsz sie Ojgyn ... burdelu. Jak to przi sobocie, wykómpany, wypachnióny i pod bindrym i gôdóm do tyj pufmuter, coby mi narajóła jakosik modô, gryfnô i blank ... cicho dziołcha. Łóna ci tak ino na mie wejzdrzała, przifilowała i poswała mie do izby we kieryj już fiks ónd fertik leżała (blank sago) takô jedna niymółwa. Trocha mi sie łóna dziwocno wydôwała ale co tam, biera sie wartkochopie do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gôdôsz kiejby to bóła sznita z tustym – gôdóm ci jô do niygo. – Niy bóło cie gańba? Co ty naszymu Farorzowi powiysz na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takô ci łóna bóła cichô i takô niyruchawô. Cosik mi sie w nij niy podobało. I wiysz co? – gôdô dalij Hajnuś i aże go febrzisko trzynsie – Pogłôskôł żech ci jóm deczko i lekuśko żech jóm użar w kark. I tu mie ło mało pierón niy szczelół. Łóna ci ino gwizdła, pierdła i bez łokno wyskocóła.
– Hajnuś cyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskôsz? Bez łokno wyfukła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wteda żech sie dziepiyro kapnół, iże bóła to takô gumipupa taki luftbalóng dlô chopów, co ci je terôzki z Niymców prziwożóm.
Tak ci sie medikuja, iże dobry cowiek to i we burdelu sie może drzistnóńć.