u nos chnet welonek

Ojgyn z Pnioków

Nale, co ci to tam jakosik Warszawa. U nos sam we Chorzowie tyż ci sie gorko machluje. Tym istnym, co to ta naszo chorzowsko lynkiyra trzimajom, to sie durch na isto szczuko łod tego co na jejich napolone, rozeźlone ludziska godajom. A sam mocka ci godajom ło roztomajtych chachmyntach, cygaństwach i łonegdysiyjszych łobiyckach samtukej przi kożdym, nale to przi kożdym welonku.
Nale, kiej my som już przi tym welonku, to we mangli łozprawiała kiejsik staro Piontkowo telki fal. Jedna frela, kiero bedinowała u naszygo Prezidynta, śleciała ze słodow, szczaskała sie cołko rzić i blank ci sie niy poradzioła pochytać, przijńść do sia. Uwidzioł to Pon Prezidynt, wartko popruł ku nij, sztreknoł ci jom z delinow i zakludzioł do dom, coby sie legła na zofa.
– Jezderkusie, panoczku – wybronczała ta istno – jak, i cym jo sie mom wom terozki wywdziynczyć?
– A wiedzom łoni paniczko, we paździyrniku bydzie welonek i wy tyż bydziecie łobiyrać nowygo prezidynta. Styknie, iże tyn krziżik docie na mie i bydymy kwita.
– Nale, pon prezidynt przeca same już miarkujom, przeca ujzdrzili gynał, iże jo praskła na rzić a niy na ... gowa!!!
No, i to by boło cheba na tela ło welonku.