Śniodanie

Ojgyn z Pnioków

Kiejsik ci dwa kamraty chyciyli sie roboty na wsi. No, i dobrze. Porobiyli tak pora godzin a sam łorozki jedyn śnich sie kajsik stracioł, kajsik sie do imyntu zapodzioł. No, to tyn drugi poszoł go szukać i kajsik po poruch minutkach kuko a sam tyn piyrszy ze kamratow styrcy przi haźliku i takim srogim knebulcym kwyrlo i kwyrlo choby nojynty.
– Hej, Bercik, co ty tam tak kwyrlosz?
– A dyć dzisz, iże jo sam cosik sznupia, hledom – łodpedzioł Bercik. – Szaket mi sam do tego aptrytu skipnoł i niy poradza go znojść.
– A smol to, przecamć niy bydziesz go terozki po tym jak ci ślecioł do tego haźlika nosioł, pra?
– Ano, mosz prawie. Ino dzisz, we kabzie tego szaketa miołech moje śniodanie – pedzioł Bercik i sznupoł dalszij.