Ryklama piwa ...

Ojgyn z Pnioków

Tak po prôwdzie to sie ino starô Jóndercyno raduje. Jeji pies sie ciyngiym gawcy we telewizyjor i beztóż durch słepie piwo. Pewnikiym terôzki, kiej niy uwidzi „tyskie ponad wszyjskie”, „dwa żubry szczimióm” abo „po godzinach LECH”, to na isto zacnie słepać woda abo mlyko. I tu mi sie spómnioł taki fal.
U Pyjtra we kaczmie spiyrali sie festnie Jółzel z Bercikiym, kiere piwo jes lepszejsze: jasne abo ćmawe? Na to wlôz cwergowaty Walduś i po jakisik kwilce pado:
– Dejcie mi pieróny pokój ze ćmawym piwym. Kiej jô ci we łóński pyndziałek wysłepôł dwanôście zajdli światłygo piwa, to mi nic niy bóło. A kiej zatym mie ino diosek podkusiół i wyduldôłech na to śtyry szopy ćmawygo piwa, to zarôzki żech napocznół sfrocać i do rana żech sie rady niy wiedziôł !
A już przeca kiejsik Hajna-gołymbiôrz u Pyjtra we kaczmie tuplikowôł, co jimu styknie ćmawe piwo i jasne świôtło, coby być blank napranym.
I tak po mojymu, to zawdy jes lepsze piwo (możno i ze cyjntlóm) niźli klachy mojij staryj ze sómsiôdkóma na siyni abo u Pióntcynyj w magli. Ino, iże ze wszyskim trza mieć miara. Moja Elza – tak dlô przikłôdu – to blank niy miarkuje eźli jô co wysłepôł, podwiyl niy napoczynóm mojigo basztarda uczyć pić ze flaszki abo naszô kukówka ze zygôra niy ucza śpiywać: „gorolu, cy ci niy żôl”.
I tak wól niy wól, piwo ludzie na ryklamach niy bydóm łoglóndać, a .... zółwizół je bydóm słepać wiela ino wlejzie.