Ponboczek i klachoce ...

Ojgyn z Pnioków

Po cołkim tydniu roboty usiotany Ponboczek siednoł se na swojim stolcu i schronioł zmochano fresa we gorściach. We tym łoka mrziku jakisik janiołecek prziszoł ku niymu i pyto sie starego Ponboczka:
– Moj ty Bożycku, czamu ty sie niy łoddychniesz? Powiniyneś wykludzić sie kajsik na jakisik dugszy urlałb. Na tyn przikłod po jakiymu Ponboczku niy pojedziesz ort, choby i na Ziymio? ... Tam ci jes tak gryfnie, tak szykownie ...
– Godosz na ziymia ?– rzyknoł Ponboczek. – Na Ziymia to jo ani za boga niy pojada!
– Jezderkusie! A czamu Ponboczku niy? – pyto sie tyn janiołecek.
– Bo na Ziymi som same paploki i klapidziury ! Rozczasy, pieronym downo tymu nazod roz żech sie tam pokludzioł i ... do dzisioj ło tym ludzie mocka łozprawiajom ...