Ponboczek

Ojgyn z Pnioków

Kiejsik ci sie trefiyli na banhowie: nasz katolicki kapelonek do kupy ze żydowskim rabiynym. Łoba musieli wypruć do Warszawy. Tak tyż jejim sie jesce przidarziło, co musieli kludzic sie do tyj Warszawy we jednym wagonie. Jakiesik poranoście minutek nic do sia niy godali nale, skuli tego co jejim sie setnie mierzło, napoczli dyszkutiyrować, rajcować i fedrować godkom choby – niy dej Ponboczku – te nasze syjmowe posły ze tym Rosynantym i bronotnym Endrju. Na łostatek napoczli godać ło jejich ryligiach, ło jejich wiyrzyniać i ło tym, cym łone som inksze jedna łod drugij.
– Jaki jes u wos zizdym hiyrarchii – pyto sie rabin.
– A po jakiymu sie łoni mie lo to pytajom? godo tyn nasz katolicki kapelonek.
– No, jake som u wos słody do karijyry, cym idzie u wos łostać? – pyto Żyd.
– Nojprzodzij sam u nos to idzie być wikarym, telkim kapelonkiym do wszyjskigo.
– A niyskorzij, to kim jesce ? – pyto sie juzaś Żyd.
– Ano, niyskorzij to idzie łostać farorzym, kiej ino tak bydzie kcioł nasz biskup. – godo na to kapelonek.
– Godajom łoni farorzym, ja? – niy dowo pokoj tyn rabin. – A jesce niyskorzij, po farorzowaniu, to cym ?
– A niyskorzij to idzie łostac u nos biskupym – wiedzom łoni, ja? – godo ci tyn nasz kapelonek.
– Tyż gryfnie, tyż szykownie, nale jesce niyskorzij to cym ? – pyto dociyrny rabin.
– No, po biskupie to już ino kardynałym !
– He, he, a zatym cym jesce? – frechownie sie pyto tyn rabin.
– No, jesce niyskorzij to mogom telkigo kardynoła wywelować bali i na samygo papiyża ! – miarkujom łoni?
– Na papiyża, na papiyża ... a jesce niyskorzij to co ? – tyn rabin jes już festelnie łoszkliwy i wrazidlaty.
– No, cheba łoni niy miarkujom, co nasz ksiynżoszek, nasz kapelonek, biskup, kardynoł i na łostatek papiyż moge łostać samym Ponboczkiym ? – pyto sie kapelonek i już ci go mory bierom.
– A dzisz go, miarkujecie kapelonku, a ... u nos to sie jednymu przitrefiyło !!!

Ojgyn z Pniokow
[/u]