pogrzyb Erny

Ojgyn z Pnioków

Jakiesik trzidziysci lot niy widziołech Bercika łod Kurpancynyj. Stracioł mi sie chop, kiej sie ino łożynioł. Łoroz – a siedzioł żech u Pyjtra przi sznapsie i szopie piwa – wlazuje Bercik łobrośniynty choby Rumcajs i ze takom fest markotnom fresom. Wejrzoł sie tymi świdratymi slypioma po szynku i przikwanckoł sie ku mie.
– Suchej no Ojgyn, postawisz mi cyjntla a byda łozprawioł, kieli pogrzyb miała moja Erna – pado a grace mu sie trzynsom nikiej galet.
Łobsztalowoł żech dlo niygo cyjntla i piwo na popitka, bo mi sie go zol zrobioło i cekom co mi bydzie eklerowoł.
– Wiysz jaki moja Erna miała pogrzyb? Niy? Toż suchej. Łod tołtynhale szli my tak: na przodku Myrcik ze krziżym. Za niym pora ludzi z wionkoma – bo musza ci pedzieć, iże moja Erna to boła dupno figura na grubie w Bytoniu – a za niymi zasik blaskapela. Chopie, jak te muzikanty duli we te trompyjty to niy mosz pojyncio. Zaś za tymi muzykantoma szli te ministranty a za niymi kapelonek, kiery rzykoł z tego brewijorza choby nojynty. Potym ci jechoł tyn szykowny lajchynwagyn łod Gabryski a ciongli go dwa corne, paradne konie. No, a w tyj forze we telkij galantnyj truchle leżała ci we kwiotkach moja Erna. Za truchłom szołech jo, we nowym, cornym ancugu i becołech nikiej smarkaty synek. No, a dziepiyro po mie na łostatku, szli te wszyskie kondmany łod mojij staryj, jeji somsiodki i kamratki, no i te wszyskie ciekawskie ze Pniokow.
Łyknoł Bercik sznapsa, popioł piwym, łozejrzoł sie tak naobkoło, niyskorzij na mie i pado:
– No, toż postow jesce setka i powiym ci kieli pogrzyb miała moja Erna.
Coch mioł robić. Barman dej jesce jedyn kobuch Bercikowi. Doł, wytar blat i Bercik zacon.
– Wiysz jaki pogrzyb miała moja Erna ? Niy wiysz, to posuchej ino. Nojprzodzij szoł Myrcik ze tym krziżym pod parzom. Za niym lejźli te ludzie, co to mieli te wionki na karku – bo musza ci pedzicć, iże Erna to boła fest figura na grubie. Potym to szli te trompyjty ze tymi muzykantoma. Za tom blaskapelom szli te ministranty i niyśli tego kapelonka, kiery cosik tam pod fusiskiym jamrowoł choby Żyd we bożnicy. Jak przinoleży, te corne konie łod Gabryski ciśli tyn lajchynwagyn w kierym na truchle siedziała moja gryfno Erna i ciepała mojiki bez cołko cesta. Potym to szoł jo i chichrołech sie jak nojynty bo mi sie spomniało, kiej my świekra chowali a kopidoły niy poradziyli jom do doła wciepnońć, bo ci boła tako fetowno. Dziepiyro za mnom szli te wszyskie wrazitkie somsiodki, kamratki ze Pniokow i ślimtali choby im fto portmanyj zachachmyncioł.
Chlistnoł ci boł Bercik seta, zapioł piwym, zacharloł i pado:
– Łobsztaluj jesce jedyn achtlik gorzoły a byda ci łozprawioł ło pogrzybie mojij roztomiyłyj Erny.
Dyć nim żech sie spamiyntoł Pyjter postawioł na sznkwas nowo kolyjka i Bercik zacon nowijać:
– Wiysz kieli moja Erna miała pogrzyb ? Niy wiysz? To dej pozor i posuchej ino co ci powia. Nojprzodzij jechoł na krziżu Myrcik choby he, he, he na hopafedlu. Za niym te ludzie kulali wionki – bo musza ci pedzieć ...ep, ep, iże moja Erna to ci boła dupno figura na Barborce. Kapelonek...ep,ep,ep,... ze ministrantoma dmuchali w te trompyjty, a te muzykanty ciongli ta fora i ...ep, ep,.. jamrowali choby Żydy, kiej idom na torg. Moja Erna jechała miyndzy tymi konioma na takim zesliku i śpiywała aże spiywała choby nojynto. Wele nij to ci tompali te somsiodki i wrazitkie kamratki i gawcyli sie na jeji klajd, kiery miała na puklu ...chrrr, chrrrrr...
Bercik niy nynej, bo cie łokradnom – Pedzioł Pyjter i już ci bez godki przikludzioł zasik cyjntla i piwo. Bercik sie decko łocucioł, wejrzoł sie na mie tymi bamontnymi slypioma, szluknoł ta gorzoła i bajukoł łod nowa:
– Wiysz eeeee... Ojgyn, jaki moja Erna ep, ep, ep... miała pogrzyb? Niy wiysz? To jo ci powiym. Nojprzodzij szli te ludzie ze tymi wionkoma – bo musza ci pedziec, iże moja Erna to ci boła ganc dupno figura wele drogi przi grubie – i niyśli Myrcika na krziżu. Tyn lajchynwagyn ciongli te ministranty do kupy ze kapelonkiym a muzykanty siedzieli na tyj forze i rzykali choby najynte. Jo sie lezoł szykownie we truchle a te wszyskie wrazitkie somsiodki i kamratki dmuchali we te trompyjty aże szyby we łoknach dyrgotali. Chrrrr... chrrrr.... a Erna ? A Erna to jo niy wiym kaj boła, bo w tym momyncie chyto mie zawdy śpik i już zołwizoł nic niy bocza.
Terozinki tyż Bercik ślegnoł na dyliny i zacon chrapać choby go fto ze skory łobdziyroł.
Wiycie, kiej sie spomna wiela takich cufali sie tu u nos na Pniokach przidarzoło to mi żol, iże to ludziska mogom przpomnieć. I tak sie myśla coby boło wert to wszysko naszkryflać i kiej jakie bery ze Pniokow łod samiuśkiego mojigo urodzynio poskłodać.