Po Zilwestrze i inkszych fajerach ...

Ojgyn z Pnioków

Przy słepaniu gorzôły trza zawdy na wszyjsko dować pozór. Bo kiej sie niy do pozór to moge być tak nikiej ze Gustlikiym łod staryj Gorzelocki.
Bół ci łón kiejsik na fajerze i pech kciôł, iże zabrakło gorzôły i sztofu, cyli piwa. Nó, tóż wszyjskie posłali Gustlika, skuli tego co łón bół nôjmodszy, na sztela po gorzôła. To jesce bóło na łostatek srogigo Eda (tego wiycie: Gierka). Ślazuje Gustlik po słodach i łoroz gawcy a sam we siyni, blank na spodku, leży jakisik – barzij jak sóm Gustlik – naprany panoczek. Trza go hilfnóńć pomedikowôł Gustlik.
– Panoczku, a dyć co wy sam robicie?
– Jô, jô sam ... miyszkóm.
– Sam? A kaj?
– A, na drugim sztoku.
– A kluce łod dźwiyrzy majóm panoczku?
– Ja, sam we weście, we lewyj kabzi.
Wzión Gustlik tego panoczka pod parza, zatargôł go na drugi sztok, wycióng kluce, òtwar dźwiyrze, wrajziół mu kluce nazôd do kabzy i wcis rajn. Ślôz na dół, a sam we tym samym miejscu, kaj przodzij, leży ufifrany tyn sóm panoczek.
– Jezderkusie! A co łóni sam robióm?
– Jô? Jô sam miyszkóm.
– Sam? A kaj?
– A na, na ... drugim sztoku.
– A kluce łod antryju majóm?
– A móm. We weście, we lewyj kabzie.
Gustlik sie już deczko zmôchôł, nale biere panoczka pod parza i targo go na tyn drugi sztok. Wycióngo kluce, òtwiyro dźwiyrze do antryja, wtyko kluce nazôd do westy, i szibuje panoczka driny.
Kiej zasik śloz nazôd na dół, kuko a sam, jesce barzij zmaraszóny, łobdrzistany, leży panoczek we tym samym placu.
– Sto pierónów, przecach niy je taki naprany, co mie straszy, abo co?
Nale, iże bół dobry cowiek, zgiboł sie nad naprańcym-panoczkiym i zasik pytô:
– Hej, suchajóm łóni jeny. Co łóni sam robióm?
– Jô, jô, jô ... sam miyszkóm.
– Łóni sam na isto miyszkajóm?
– Ja, na isto, na drugim sztoku, a kluce móm we weście, we lewyj kabzie.
Narôzki tyn naprany wejzdrzôł sie na Gustlika i jak niy wrzesknie:
– Cof sie giździe pieróński łodymie! Jô sie już niy dóm przeca trzeci rôz wciepnóńć do windy!!!
A już za starego piyrwyj móndre ludzie gôdali, iże alkohol słepany ze umiarym, opaternie niy szkłódzi nawet we nôjwiynkszych ... ilościach!!!