Pies

Ojgyn z Pnioków

Rołz do jednego istnego, Bercika prziszoł jejigo kamrat Jorguś. Prziszoł, i łod szweli, lod proga pado do Bercika:
– Suchej ino Bercik, kuknij sam bez lokno, bo cosik mi sie zdo, iże twojigo psa ałtok na śmiyrć przejechoł !
Bercik kuknoł bez te łokno i godo:
– A dyś skany ? To przeca niy jes moj Azor.
– No, ale przijzdrzij mu sie gynał, przifiluj! – pado Jorguś. – To juścić jes twoj pies. Przeca mo taki som corny chwost ze biołymi flekami.
– Jezderkusie Jorguś. Dyć ci godom, co to niy jes moj Azor ! – pado Bercik już fest znerwowany.
Kuknoł ale jesce rołz i godo:
– To sztimuje, moj Azor mioł corny trołdel, corny logon ze biołymi flekami ale niy boł taki ... plaskaty!