Pelcmantel i bober..

Ojgyn z Pnioków

– Wiysz Jorguś, moja staro pedziała mi cobych jeji spatrzoł na Dzieciontko pelcmantel ze afinych łogonow.
– Niy godej. I co Ojgyn, poradzisz to ji lajstnońć? Poradzisz, ja ?
– Wiysz, dugoch medikowoł ażech prziszoł na te idy. Nale, to ino możno być do kupy ze cia.
– Ja? No, toż godej. Możno i jo mojij staryj tyż cosik telkigo wyłonaca.
– No, toż dej pozor Jorguś! Mom ci już dwa bilety tam a nazod na fliger do Afriki, jedyn dupny miech, gywera i ... bobera. Miarkujesz, telkigo co to go ciyngiym we telewizyji idzie ujzdrzić z telkimi epnymi, biołymi, łyskajoncymi zymbolami.
– Chopie, cożeś ty fimla chycioł? A dyć kandy ty tela małupicow nojńdziesz?
– Niy fandzol Jorguś ino dej pozor. Kiej my już dofurgnymy do tyj Afriki, karnymy sie zarozki hań-tam kaj styrcom te srogie „baobaby” na kierych fort fyrtajom te afy. Jo wlyjza na som wiyrch stroma i byda tyrpać astami. Małupice bydom ślatywać na ziymia, direkt na tego mojigo bobera, łon jejim wartko uźre łogony a ty drab te łogony wciepniesz do miecha. No, i to je ino tela podwiyl niy nafolujesz połnygo miecha.
– No, ja toch jesce spokopioł. Nale, rzyknij mie po kiego pierona ci jesce ze sia ta gywera?
– Ano, ta flinta to je skuli tego, iże kiejbych jo ślecioł ze tego „baobabu”, to ty zarozki, wartko musisz pyrsknońć ... bobera!