Nowy Rok forbaj ...

Ojgyn z Pnioków

Jezderkusie! Pieróna kandego! Co to sie richtik dzieje?
Pomaluśku, pomaluśku ... nôjprzodzij jedyn ślyp, ale niy tak wartko, bo mi cosik blynduje nikiej sto dioskôw. Jerônie, ale sie te moje klapy ciynżkie zrobiyły ... drugi ślyp ... niy idzie, prziklapło mi go abo co? Jes, łozewrzili sie te dioseckie gały ...
Drrrrr, drrrr, drrrrrrr
Ło sto pierônôw, co za larmo, stało sie co, chałpa sie poli, gipsdeka śleciała kómu na palica, ruskie pamnry sie samtukej wkarycyli? Bin Ladyn króm Amerikónów a dó nôs przikludziół coby jakosik bómba prasknóć lebo fliger chabnóńć???
Drrrrr, drrrrr, drrrrrr ...
Ida, ida .... przeca to niy dźwiyrze ino ta diosecki mobilniôk glingo i tyrkoce choby sie już miôł łozlecieć abo prasknóńc na deliny...
Drrrrr, drrrrrr, drrrrr....
Ale ci mie palica rómbie, tómpie mi we łebie choby sto kóni rajtowało ... a śpiywôł kiejsik Wiesław Gołas „tupot biôłych mew...”, co tam tupot, to ci przeca choby śtyry pancry jechali ze łozlajerowanymi ketami ... a to co zasik praskło? Chałpa sie na isto buli? ... e tam, gorczek mi na deliny śleciôł i tela, ale co łón sam wele mojigo szeslónga robiół?
Drrrr, drrrrr, drrrr ...
Kajżysz tyż sie tyn mój mobilniok podzioł? Pierónie, we tyj chałpie na isto nic niy idzie z rańca nojńść.
Drrr ... móm cie giździe, terôzki bydzie kwilka cichszij ...
Halooo ... tu jô Ojgyn. Stało sie co? Fojewera przijechała, niy dej Pónbóczku, chałpa sie gore, pranie z góry pichli, mój werk do luftu wypraskli ... niy werk to sie lajstnół łod naszygo miasta Indijaner Lakshmi Mittal.
– Chopie, Ojgyn co sie ze cia dziyje? Umareś, świtnół w kalyndôrz, zawarli cie abo co?
– A dyć niy ryc giździe diosecki, niy poradzisz to cichszij gôdać? Musisz tak wrzesceć? A tak po prôwdzie to fto gôdô?
– No, jô Bruno,
Możno i Bruno, ale rzyknij ty zarôzki mi, co mómy za dziyń i wiela jes, bo cosik mi sie zdo, iże mi weker stanół ...a tyn buksiok coch go łod Elzy na gyburstak dostôł toch już dôwno skalół, bo bół gówno wert.
Niy, niy, niy ło tym gównie to niy do ciebie gôdóm. Nó, tóż co mómy za dziyń, gôdej wartko!
– Tak jakech myślôł, tyś jesce niy ma blank mónter po tym Zilwestrze, tyś ...
Dobra, dobra, po jakim Zilwestrze? Aha, już miarkuja, byli my przecamć do kupy ze naszymi babami u Ernsta na Zilwestra. Nó, ale przeca tak źle, to to tam symnóm niy bóło.
– Niy, niy, tak blank źle niy bóło (coby niy mógło być gorzij). Ino, jakeś wylazowôł to mi sie cosik zdowało, iżeś już miôł połno rzić ...
Jako połno rzić ? Co ty ajntlich gôdôsz?
– Jakeś boł monter, to po jakiymu łotwiyrôłeś dźwiyrze palicóm ... a ło wyłażyniu tyż niy mógło być gôdki, boś prasknół ze słodów na pychol i ruk-cuk bółeś ze łostatniygo sztoku przi dźwiyrzach na plac.
No, możno mosz i recht. Nó ale ... niyskorzij toch już przecamć szoł już blank sztram do chałpy, pra?
– Blank sztram to możno niy, boś zarôzki na dródze kiołzdnół i furgnół jak dugi pod jedyn sztramski autok.
Jezderkusie, pod autok. I jô jesce dychóm? A możno to skuli tego mie tak gowa boli i mi sie w palicy ćmi?
– Niy, niy, môsz mazel boś ino ciornół pod zaparkówany autok, ino mu żeś wgniót lewe dźwiyrze ze zadku. Ze tego moge być jesce jakosik łostuda, bo cie tyn istny ujzdrzôł jakeś wylazowoł spode tego autoka.
E tam, a bo to jô piyrszy rôz cosik kómu na zgorszynie zbajstlowôł? Ino, co bóło dalszij? Tela ino bocza, iżech trefiół Bercika łod Majzlinyj, łón ci miôł tako fajno tela, co napoczniynto halbecka we mantlu, to tyż żech mu jóm spómóg wyduldać, coby sie sóm niy tropiół.
– Toch słyszôł... a słyszôłech tyż, iżeś bez côłko Wolka, Rynek, Katowicko i Trzecigo Môja dyrdołeś pojstrzodku drógi ...
Co ty fandzolisz? Jak bez pojstrzodek drógi, policajt mie żôdyn niy łapnół, ani żôdyn autok mie niy tyrpnół????
– Bez pojstrzodek drógi, boś paryzol wrajziół do glajzy i gôdôłeś, iże podwiyl sóm te glajzy, to do chałpy trefisz. Autok żôdyn cie niy tyrpnół, bo szofery tyż byli po Zilwestrze naprani a kôżdy łożyrok to mo bezmać aże dwiuch Janiołów Stróżów. A ze tymi dwiuma policajtami i jednym szucmanym, toście śpiywali na côłki karpyntel: „...przibieżeli do Betlyjym pastyrze i zagrali Dziecionteczku na lyrze...”
Nó, i to by bóło na tela, bo jakech sie dokulôł do „Barbórki” to niyskorzij już rółz-dwa z górki i bez kiyrchof, kole łochrónki, bez planty i dóma. To już blank ajnfach.
– Nó, niy idzie pedzieć, to jes ganc ajnfach ... ale niy dlo cia, ty to wszyjsko poradzisz nametlać. Już a smyntôrzu spichnółeś sie ze kopidołym łod „Barbórkowego” Farorza, kiery łod Wilije niy poradziół przijńść do sia, bo durch słepôł, świyciół świycki i gôdôł, iże go we chałpie durch starô straszy i ciyngiym mu biôło gadzina posywo, bo myszińce to we szolce ze tyjym poradzi nojńść.
Kopidoł, kopidołym, nôjwyżyj jakosik cyjntla i to wszyjsko. Przeca jô sie tyż musiôł do dóm uwijać, pra?
– Na isto toś musiôł, bo twoja Elza już łod połednia styrcyła ze nudelkulóm przi dźwiyrzach.
Jak to łod połednia, co ty klycisz? Przeca jô nigdy tak dugo łod smyntôrza niy deptóm do dóm. Przidarziło sie co, ło cym tyż jesce niy wiym?
– A przidarziło. Jakeście już ze kopidołym wysłepali, niy cyjntla, a halbka to ci sie ci go żôl zrobiyło, seblyk żeś mantel i dołeś kopidołowi coby do imyntu niy przeziómbnół. Łón ci sie aże poślimtôł ze tyj uciechy i ... zarôzki – jak to gizd Poznaniôk – polecioł po szwagra ze kierym żeście jesce jedna halbka łobalyli a tyś jak gupi za nia zabulół.
Ja, ja, spóminóm sie to. I zarôzki niyskorzij w te drabki, wartko pofyrtołech do dóm, bo przeca ziómb bół jak sto dziobłów.
– Wartkoś to możo żeś tyrôł, ino iże przi piyrszyj siyni stôł Antek Pikulik, kiery psa łod sómsiada szoł przeluftować iś go napytôł do Pyjtra na Krojcka na piwo, bo cie bezmać suszóło, choby ci fto we gymbie koksiok łozfaklowoł.
Nó ale, to już cheba bół szlus. Przeca tela to ani kormik niy szczimie, pra? Przeca łod Pyjtra (niy ze Krojcki ino ze ulice Pawła), to ino trzi chałpy i jużech je dóma.
– Możno i ja, ale jô ło tym już nic niy wiym, boch we sobota szoł łod połednia do roboty a twoja Elza mi godała, iże niy poradzi sie na cia doczkać.
Pierónie, ustóń. Chocia ... mogesz mieć recht. Cosik jesce musiało być, bo móm ci łoba ślypia (terôzki widza) podzelowane, i kalnioki na szłapach. Co ci mi sie przidarziło, niy wiym.
– Jô tyż niy wiym, bo kamraty łozprawiajóm trzi gyszichty ło tym.
Jerónie, ustóń mie nerwować ino gôdej co wiysz, tak jak we suchalnicy u „Jozefkowego” Farorza.
– Nó, tóż jedni gôdajóm, iżeś przikulwitôł sie do dóm ze twojim sómsiadym Ecikiym i przi samych dwiyrzach do siyni sóm żeś sia, abo możno Ecik tobie, bajnsztela podstawiół i bechnółeś pycholym ło tyn wasz łocelowy gylynder w siyni ... ale te śtyry słody toś cheba w lufcie przefurgnół. Inksze zasik gôdajóm coś trefiół na tego łoszkliwca briftryjgra, kieregoś zawdy ałfryjgowoł i żeście sie festelnie ringowali. A iże łón bół mónter (bo przeca za swe niy słepie ino jak mu fto postawi laga), to ci tyż ździebko nadrzistôł. Juzaś ta wrazitkô sómsiôdka ze szczwôrtego sztoku gôdała, iżeś ino tela co wlôz do chałupy, cosik praskło, tyś ino jynknół i ... niyskorzij już bóło blank cicho u wôs. I jô wierza tyj sómsiôdce boch widziôł twoja Elza festelnie napolónô i znerwowanô.
Pieróna kandego, muszymy już robić szlus, bo zabulisz za tego mobilnioka choby za obiyli.
– Niy trop sie Ojgyn ło ta kómórka bo łóna je twoja. Przecaś jóm wczorej łostawiół u mie jakieś prziszoł na szkata. Tela, iżeś już niy poradziół grać boś bół na dioseckim fleku, wczorajszy. Skuli tego my ino łobalyli ta kanka warzónki na miodzie, kierô mi jesce łostała łod Wilije.
Bruno, smiyłuj sie i rzyknij mi entlich, kierego dzisiôj je i ... ftôro jes godzina?
– To ty niy miarkujesz ? Przeca jutro je Trzech Króli a terôzki klara świyci na fol, bo je dziepiyro dwanôście na połednie.
Tegoch sie niy spodzioł. Wejrzijcie sie ino, jak to cowiek po Zilwestrze poradzi côłki tydziyń stracić i jesce ku tymu na dekiel mu piere choby to niy „... tupot biołych mew” a śtyry kônie łod Ceglarskigo rajtowali. A ku tymu jesce te capiynie parfinu, cygaretów i szwaje ło szczwortyj na rozwidnioku na isto moge prziprawić ło mdłóści ... a jesce tak łocucić sie ze łograbkami nocy na fresie ...