niymoc

Ojgyn z Pnioków

Kiejsik tak na łodwieczerz zicli sie trzi stare zubry kole lazarytu na gylyndrze trowniola i zacli fandzolić ło jejich chorobskach. Mieli przi sia kista piwa, to jużcić im sie i na isto fajnie beblało.
Jedyn durch wajoł, iże mo ciyngiym hercklekoty i kiej ino musi tompać na szczworty sztok abo dyrdać piechty na miasto, to sie zafucy nikiej damfmaszina i dycho choby przitargoł na gora połno kabza gywichtow.
Drugi zasik jamruje, iże łon mo rojmatyka. Szłapy go targajom jak sto dioskow a grace mu powykroncało tak, co już niy poradzi achtlikiym do gymby trefić. Do kupy mo jesce heksynszus.
– Tyż mi wielgie mecyje – pado tyn trzeci – kiery bez cołki czos nic niy chalatoł ino pozornie suchoł . Te wasze stynkanie je na isto ło dupa łostrzaść. Jo ci mom chorobsko, przi kierym te wasze to je małe piwo a kiere sie sklerołza mianuje.
– Niy fandzol – pado tyn piyrszy – coż ci tyż to je za niymoc ?
– Baji, to je tak. Łońskogo tydnia spichnołech sie na plantach przi knapszafcie ze takom jednom szykownom dziołchom; no możno niy telko modo boła, nale dosik wyzgerno, grajfno i miała ci wszyjsko co przinoleżi przed sia i za sia. Zagodołech ku nij i jużcić po jakisik kwilce napytołech ci jom do mie do dom.
– Niy wiyszej nom sam nudli – godo na to tyn drugi – na isto tak boło ?
– No ja! Przikwanckołech jom do sia, zaciong żech zanawiyski i wszyjskie sztory, rozhajcowołech we żeleźnioku, narychtowołech świycki, dwa lampusy i flaszka wina. Hornyli my po jednym. Zrobioło sie ździebko gorko, toch jom ci beztoż zacon seblykać.
– Ło sto pieronow, niy kmiń nom sam – niy umi strzimać tyn piyrszy. I co boło dalszij tam u cia?
– Ano, tak po lekuśku nalołech jesce po jednyj glasce wina i biera sie dalij do seblykanio.
– Jezderkusie! Niy poradzisz to gibcij łosprawiać? Musisz to wlyc choby gumin, choby bachory ze łolejym ? – godo tyn szusowaty drugi.
– Po leku chopy, wszyjsko podle raje. No, toż seblykom jom, polywom, zaś seblykom, zaś polywom, i zasik seblykom, i zasik polywom, i kiej żech już boł przi cycynhaltrze, biera jom pieślawo i opaternie pod parza i smycza ci jom ku tyj mojij srogij zofie.
– Jeronie ! Ty to ci mosz ale ruła. Dyciś przi cia idzie mory chycić. Dugszij ji niy poradzisz seblykać ? – to tyn piyrszy.
– No, kiej żech jom już dostoł na ta zofa, biera sie za bistynhalter i grajfuja do batkow. Jesce bździnka i ... mom ci już jom ganc sago. No, tak jak jom som Ponboczek stworzoł.
– Chopie, jo ło rozum przińda przi tobie – pado napolony tyn drugi. Godej drapko cożeś to machlowoł dalij ?
– Ano, ... tu ci je ta moja sklerołza. Możecie sie forsztelować taki fal ? ... Dyciech do imyntu przepomnoł co sie robi dalszij !!!