Nic telkigo

Ojgyn z Pnioków

Kiejsik przijechoł ci nazod do Polski ze wywczasow dziydzic, srogi pon hrabia, telki Grof von Rotz. Jakiesik trzi miesionce go niy boło. Wteda jesce tyż niy boło telkij poczty nikiej dzisioj i telegrafu. Posłoł ino nojprzodzij do swojigo majontku, do jejigo dziydziny chopa, coby po niygo na banhof na isto przijechoł jejigo diner, służoncy, Hanys ze karytom. Snadno, Hanys prziklechtoł sie na tyn banhow. Grof wyloz ze cuga, zicnoł sie na zadnim zeslu, na zadnij stolicy we tyj karycie i tak ci napocznoł:
– A rzyknij ty mi ino Hanysku, co tyż tam interesantnygo we tyj mojij wsi, we tyj mojij dziydzinie sie przidarziło, co idzie łod cia posuchać nowygo?
– E, tam. Nic telkigo sie niy stanyło, tela ino, co nasz Azor kipnoł, znacy zdech.
– Azor kipnoł pieronie, padosz Hanysku. A to po jakiymu tyn nasz Azor kipnoł? Co tyż sie jejimu telkigo boło? Przeca cheba niy ze starości, pra Hanysku?
– Niy, niy. Nic mu niy boło, tela co sie padliny łobżar festelnie.
– Padliny sie łobżar, padosz ? Nale, jak to padliny i kaj sie tyj padliny łobżar?
– Panoczku dziydzicu, to boło wtynczos kiej sie ta naszo łobora hajcła. Bydlynta, gadzina boła we tyj łoborze i kiej sie napoczło hajcować, niy szło jeji wartko śnij wykludzić, no, i cołkie bydlynctwo na fest zgorało. A Azor prziszoł tam z rańca, wloz, nażar sie tyj zgoranyj łowiynziny i skuli tego, padnoł ze przeżarcio. A tak na isto, to sie nic telkigo niy stało, niy, niy !
– Co tyż ty godosz ? Łobora zgorała ? Abo możno ftosik jom podhajcowoł ?
– E, tam panie dziydzicu. Żodyn łobory niy podhajcowoł, bo fto by tyż kcioł ta łobora podpolać? To ino łod stodoły tak duło i duło, ciongła ta flama i sie na łostatku ta łobora chyciyła. We łoborze zgorała naszo gadzina, Azor prziszoł z rańca, naćkoł sie tyj padliny, i zdech.
– Chopie! Jak to do sto Pikulikow łod stodoły duło, ciongła ta flama? To, ta stodoła ftosik podpoloł cy jak?
– A dyć fto by tam sie łopowożoł ta stodoła podpolić?
– No, toż jak to? Jezderkusie! Sama sie zgorała, podhajcowała sie, lebo co ?
– Niy! No, niy. Kaj tam by sama sie podhajcowala i zgorała? No, bo to ino łode dwora tak duło, ciongło, tak tyn łogiyń szoł wartko. Łod dwora chyciyła sie stodoła, łod stodoły łobora, bydlynta sie zgorali, z rańca przikwanckoł sie Azor, nażar sie tyj padliny to i świtnoł na amyn.
– Hanys ! Do sto pieronow. Jak tyż to łode dwora tyn łogiyń ciongnoł ?
– A jużcić. Łode dwora duło na stodoła, ze stodoły ciongło na łobora, no a we łoborze boła gadzina, kiero sie na zicher popoloła, blank ci zgorała, Azor z rańca prziszoł, nażar sie tyj padliny, no to i kojfnoł ze przeżarcio.
– No, jakoż to, do pierona kandego ? A fto tyż tyn nasz cołki dwor podhajcowoł ?
– No, a ftoż by sie tyż łopowożoł nasz dwor podpolać, panie dziydzicu?
– Toż godej mi wartko jak to na isto boło ?
– A dyć panie dziydzicu, to boło tak. I godom to nikiej u naszego kapelonka we suchatelnicy. Jak ci sie naszyj jaśnie paniczce dziydiczce, znacy sie, waszyj babie zemrziło i leżała ci na balaskach we truchle, to łoroz wparzoł rajn Azor, łobsznupoł jom, myrgnoł ci tak gryfnie szwancym i tym łogonym wykopyrtnoł, jedna świycka ze tych, kiere styrceli kole truły. Łod tyj świycki tyż chyciyli sie te balaski, łod tych balasek chyciyli sie wszyjskie szajbki, a łod tych szykownych szajbkow chyciyli sie w te pyndy gardiny. No, i na łostatku łod tych gardinow rozhajcowoł ci sie cołki dwor, no i łod tego dwora łogiyń przeciong na stodoła, ze stodoły na łobora, gadziny niy szło ze tyj łobory wykludzić na plac, to tyż i blank do imyntu ci zgorała. Niyskorzij, ze rańca prziszoł Azor, nażar sie tyj padliny, no i mu sie zdechło, kojfnoł ci na amyn. Nale, krom tego, ponie dziydzicu, to nic telkigo ci sie u nos we naszyj dziydzinie niy dzioło, nic sie niy stało.