Na drugi dziyń...

Ojgyn z Pnioków

Idzie tego tyż posuchać na [link widoczny dla zalogowanych]

Łóńskigo roku suchôłech i gawcółech jak jedyn taki szykowny karlus (sam już niy spómna jak mu bóło po łojcach) tuplikowoł we telewizyji roztomajte zorty kaca, abo jak inksi godajóm – kacynjamru. Sóm na isto bele jake kace. Przeca to znôcie, pra? Możnô niy ? Niy wiyrza chopy (babóm tyż)!
Prawucko, to nôjgorzij je, kiej cowiek mo richtik festelnygo kaca a ku tymu, kiej sie już mu udô legnóńć, na śniku, zasik mu sie zdô, iże tyż mô – i to ci ku tymu fest tuplowanego – kaca.
I tak ci bóło kiejsik symnóm.
Łotwiyróm ślypia (wiycie, we śniku) i cuja: łeb, palica móm choby kalfas, we gymbie nikiej we starym tryjtku, lynzyk sztajfny chopy niywyszpluchtano blank fuzekla i ku tymu nabruszóno szarf nikiej sztalbyszta. Kalne ślypia i take ci przi tym cerwióne choby u mycoka, u angory. Wszyjsko naobkoło sie chuśtô, belónce i zwyrtô nikiej na naszym łodpustowym rómlu. Cołki świat jes ci na wiyrch ze szłapami. Tego bali i naszygo Hermaszewskigo wtynczos, kiej furgôł we tyn „kosmos” jesce niy trefiyło.
I... słepać sie mi chce nikiej sto pierónów. Jużcić mógbych cołko kanã, srogo kana wyduldać. A we pysku ku tymu gorko i sucho choby na jakisik Zaharze.
Ludzie! Poradzicie sie forsztelować? Poradzicie sie to wystawić? Duldać, nic ino duldać !!! I to wiela sie ino dô!!! Musza cosik luchnóńć, szluknóńć bo kiej niy, to richticznie sam wykopyrtna. Cosik hornóńć, bele co i bele kaj, ino chocia jedyn szluk, coby już tyj hicy we japie niy bóło.
Móm. Prziszołech na te idy. Nôjprzodzij muszã ci ze tego mojigo prykola łoroz wypolić. Musza na gwôłt stanóńć na swoji klepyty. Po lekuśku, jednóm gracóm chycić sie za gowã, drugóm podeprzić sie, coby sie niy łobalić na tyn pychol.
Mmm, mmm... , jeeees, styrca, sztram stoja, chocia mi sie we łebie, we tyj mojij palicy kolybie. Wele mie wszyjsko fyrlô, kolybie sie choby na jakimsik srogim szifie przi sztórmie.
Musza na zicher wywóniać, wysznupać kaj tu jes cosik wilgłygo, mokrygo.
Jezderkusie! Co za karasol. Jesce kwilka a praskna na pysk. Nale, niy. Stoja. Trzimia sie szranku i medykuja, kaj możnô nojść cosik do piciô. Możno we tyj srogij izbie ?
Ida. Kackóm sie po lekuśku. Nôjprzodzij trza dać pozór, coby sie niy łobalić ło próg i niy piznóńć pycholym we futrzina.
Darzi mi sie. Jużech jes we antryju. Blyndnółńć, łoświycić ta fóncla, ino niy bliknóńć na wiyrch, bo mi może gowa ślecieć z gnyku.
Pozór ! Zaś idzie polnóńć do proga. .... Fto ci sam tela szłapek narychtowôł ???
Nó, już izba. Stół, fest poflekowany i łobdrzistany tisztuch, a na niym pôłno, fol pobulónych flaszek po gorzôle, zeltrówek... możno ci śnich poślywóm cosik wodnitego? Jakiesik krałzy, glaski, szolki... jedna bónto krałza... ło sto diosków, ło tysiónc pierónów! Tyż próżnô. Króm tego ftoś do nij jesce narzigôł. Łeeee... Nic a nic... a w gymbie choby ftoś dó nij driny piôsku nasuł.
Wiym, wiym, miarkuja pójńda, pokwanckóm sie do aptrytu.
Jerómbol, po lekuśku, giyry sztram... coby ino te dyliny tak sie niy kolybali. I niy świdrzyć, niy kukać na boki, bo mi sie na isto zdô, iże te ściany sie brewider na mie łobalóm. Ida, tómpia jesce troszycka. Jes haźlik... Fuj !... cosik capi... Ftoś tu na zicher już ci przodzij bół. Tu sie niy nasłepia.
Ał ! Moja palica... alech sie piznół... po jakiymu ta róma wisi kole mojij łeby. Nó, chocia łokno łozewrza, ristik luft, blikna ino, możno dyszcz pokidô. Ale ci mie pizło po ślypiach. Klara blyscy aże niy idzie szczimać. Trza by sam ci mieć zóntbryle... ani kapki wody...
Móm. Zeszły tydziyń bół u mie kamrat. Łostôł sie jedyn jabol. Ja, dyć... ale przodzij musza sie zaklechtać do kuchyni, bo skludziółech tyn jabol pod ałsgus do kibla... Ludzie! A we kokotku ani kropki wody; wcoraj pukła ruła sam wele mojij chałpy i te ichnie machery wszyjsko zakurblowali.
Ida, ida... trza niy zaboczyć, coby w antryju posuć ździebko piôskiym lebo hasiym. Niy byda sie tak przecam sakramyncko kiołzdôł i... drzist. Alech ci... prasknół na rzić. Po leku, po lekuśku, nôjprzodzij na śtyrech, za klómka... ło pierónie, czamu te dźwiyrze tak zgrzipióm... a we łebie mi tómpie i tyrpie ci symnóm, choby cug przejechôł... po ścianie... i po lekuśku na wiyrch, sztram, stojã, ... Fto tak klupie... i czamu tyn zygôr tak festelnie glingô? Nôjprzodzij jabol. Tuch już sznupôł, Możno ze drugij zajty. Móm! Coby mi sie ino niy strzaskôł. Łodrôpać ziglak i łodszpóntować fróp. Nale, podwiyl sie niy zicna na zesliku, niy byda jabola łotwiyrôł. Czamu te grace moje tak dyrgotajóm? Pozór! Klupia flaszkã łod spodku, coby tyn diosecki fróp wyskocół. No, ryp!... Wylôz. Ło sto pierónów... co za cuch, co za capiynie! Przeca mi côłki kichol na nice wykrynci. Samô siara... tego sie niy do wysłepać.
Hmm... wiym... zrobia sie śniego grzóńca. Wrzawe wino do kupy ze tymi sam korzynióma... mmm... to ci jed richtik maszkyt.
Przód rozżygać gazkuchniã. Kaj tusam sóm sztrachecle? Sóm, sóm. Kastrolik jes, flaszka łodszpóntowanô. Opaternie ze gazym. Pieślawo trza wlôć jabol do kastrolika. Nó, i szkyrt, szkyrt, szkyrt... Ludzie, trzimejcie mie. W côłkij mojij chałpie ani kropki wody. Jedne co sam jes wilgłe, to prawie te sztrachecle!
Jużcić do tego na paskuda joch sie łocuciół ze śniku. Już ci niy nynóm. Nó ale, móm jesce barzij pieróńskigo kaca.
A tak po prôwdzie... dostôłech pypcia, smacysko na grzóńca, wypokopiółech wrzawe wino, pra ?
A niy trza bóło wysłepać ty zimny jabol ???