Motorcykel i szaket

Ojgyn z Pnioków

Roztomajte cufale przitrefiajom sie ludziom. Choby i taki, kiery sie trefioł mojim kamratom: Bercikowi i Jołzlowi.
Bercik i Jołzel karnyli sie kiejsik motorcyklym. No ale, iże Jołzlowi dosik ci tam wioło wrzesknoł Bercikowi do uchola, co mu jes festelnie zimno. Sztopli i Jołzel łobrocioł sie tyn swoj szaket i loblyk sie go tak, co mioł ze przodku kark a na zadekowany a na zadku knefle. No, i gzujom dalszij. Ale sie Bercik ani niy spodzioł, blank niy spomiarkowoł, iże Jołzla już na zicu ze zadku niy ma. Jołzel slecioł ze tego zica, tak ci ganc ajnfach wzion i ślecioł. Kiej sie ino bercik skapnoł, iże stracioł na drodze swojigo kamrata w te piynty sie łobrocioł i pojechoł wartko nazod. Przejechoł tak niyłycki konsek cesty i zahaltowoł kole hormiji ludzi na tyj drodze, i ujzdrzoł co Jołzelleży na ziymi, a ludzie uwijajom sie kole niygo.
– Ej, wy tam, co my sie stanyło? – pyto sie opternie Bercik.
– Ano nic takigo. Leżoł sie tak tyn karlus na tyj drodze tela ino, co mioł ci gowa łobyrtniynto na drugo zajta. Jak my to ino ujzdrzeli, to my mu zarozki kcieli ta palica łobrocic nazod ale ino cosik praskło i tyn boroczek ustoł dychać...