Morze corne

Ojgyn z Pnioków

Mocka naszych fyrto terozki bele kaj po świycie. Kiejsik ino nad corne morze. Do śmiychu jes ci za to fal, kiery sie przidarzoł starymu Antkowi Pikulikowi.
Kiejsik nad Cornym Morzym (bo i tam downij kościuszkowskie arbajtery na wywczasy sie wyjyżdżali) wlecioł do wody jedyn dyrechtor ze naszego werku i zaczon sie tonkać, bulkać sie. Uwidzioł to Antek Pikulik, czympnoł ci do tyj wody i tego tonknionego wyciong, wykludzioł na tyn piosek. Kiej sie ino tyn dyrechtor spamiyntoł, badnoł ci sie tak na Pikulika i godo:
– Panie Pikulik, mogom łoni terozki chcieć łodymie co ino chcom. Jo dlo nich zrobia wszyjsko co ino byda poradzioł, co ino byda mog.
Pikulik tak gawcy ci sie na niygo, szkrobie sie po gowie i pado na to:
– Mom srogo, nale to na isto srogo prośba, ponie dyrechtorze. A dyć dlo Boga niy godejcie ino mojim kamratom we werku, co jo wos ze tyj wody wyciong ... bo by ci mie łoni pewnikiym sprali festnie za to po pysku !!!
Niy śmiyjecie sie? Jo tyż niy. A wiycie pojakiymu? Ano kiejsik we tyj srogij hucie „Kościuszko” robioło wiyncyj niż siedym tysiyncy ludzi. Terozki już ci niy ma ani tysionca a sztyjc nowych wyciepujom, i żodyn śnich już nikaj ze werku na wywczasy sie ze familijom niy wykludzi.