Miymieckie wojoki

Ojgyn z Pnioków

Wiycie jak to kiejsik za starego piyrwyj boło. Napoczła sie ta drugo wojna światowo i mocka ludzi samstod, ze Ślonska po stowce musiało deptać, musiało wol niy wol pojńść do miymieckigo wojska. Tak tyż boło ze naszymi: Antkiym i Franckiym. Zebrali jich do tego wojska i tak jakosik na łostatku wylandowali we Africe, we tym łoszkliwym Deutsches Afrika Korps Erwina Rommla. No ale, tak ci sie jakosik przitrefiyło, co Antka już we Francyji przidali ci do jednego jyneroła a Francka do inkszego. Festelnie dugo sie niy widzieli i tyż nic ło sia niy miarkowali. No i rołz tyn Antek przikludzioł sie do dom na urlop i ździebko niyskorzij szpacyrowal sie tak po Bytoniu, aż tu łozroz ... szczasnoł sie gynał ze Franckym.
– Ło sto pieronow, Francek! A tyś sie sam skany wzion?
– A dyć direkt ze Afriki !
– No, i jo tyż sam dziepiyro wczorej przijechoł ze Afriki.
– Hehehe, to tyż gynał znosz jake tam we tyj Africe som gryfne babeczki, pra?
– A toć, iże znom. Same Nyjgerki. I musza ci wyzdradzić – rzondzi Antek – co jo tam we tyj Africe mom jedna libsta ...
– Tyż żeś mi jakisik byfyjl wyzdradzioł – pado Francek. – Jo tyż tam mom jedna gryfno dziołcha. Richticzno Nyjgerka, corno jak noc przed geltakiym.
– A co ty, medikujesz możno, co moja niy jes corno? – spytoł sie Antek. – Jak sie rołz urzła, pajtła we palcysko, to ji krew ciurlikała tako corno, choby tinta we naszyj downyj szuli.
– He, to jesce nic – łodpedzioł na to Francek. – Jak moja kiejsik tak po fandzoli drzistła, to we izbie zarozki połno sadzow boło !!!