Ło śmiyrtce i ... niy ino ...

Ojgyn z Pnioków

Wiycie, to jes tak. Cowiek łod trowniola, łod malyńkości prawi ciyngiym, co niy wiyrzy we ta śmiyrtka, niy wiyrzy w to, iże i jimu sie to moge przitrefić. Jô, tak po prôwdzie tyż niy za tela miarkowôł ło tym, niy ślynczołech ło czasie, kiej i pó mie łóna przijńdzie, kiej i jô moga już być jak te zezwłoki na balaskach. Już za starego piyrwyj jedyn móndrok miyniół blank słósznie, iże łón sóm tyż ci niy wiyrzy, co krześcijaństwo bółoby we sztandzie mieć władzô nad tom côłkom naszóm nacyjóm, kiejby niy srogi strach, kiejby cowiek niy miôł bobków przed śmiyrtkóm. Kiej sie cowiekowi weprzi, co na tyj drugij zajcie życiô bydzie na isto kôżdymu lepszij, to tyż hudobny cowiek niy mô miyntkich szłapów i raduje sie, co pójńdzie do jakigosik ci tam niyba. Wszyjskie wiyrzóm, uburdali sie, co przejzdrzeli wiyczność, die Ewigkeit – jak godajóm Miymce. Dlô mie to sóm take bery, taki zacałbrowany świat. A mie żôdne bojcynie niy rajcuje, niy poradza w niym nojść pociychy i frojńdy. Ale prôwdóm jes, za cowiekiym cióngnie sie jak cuch po galotach jakosik tam ciferka, kieróm jes nasz wiyk. I bez blank dugi czôs ta cifra nic a nic niy gelduje, psinco śnij mómy, nó bo fto tak na isto rozeznowo sie, eźli sie mô trzidiyści abo śtyrdziyści lôt na puklu ? Przeca nóm sie zdô, co kôżdy snôs mô przedsia srogi kibel, ajmer kupowato nafolowany dnióma do przeżyciô. Grajfnie cowiek rajn, nabiyro ze tego ajmera połnô gôrść i wyjmnie sie lecy jakij dziyń. Terôzki juzaś, kiej kukóm do tego mojigo kibla, poradza ujzdrzić ino zola, samiuski spodek. Bółbych srogóm iptóm, gupim jak fónt kudeł, kiejbych sie tego niy wymiarkowôł do porzóndku. Ale ku tymu blank niy poradza wyfilować, iże tyn mój czôs mie nôgli. Blank niy miarkuja kiej przijńdzie fajrant, szlus mojigo życiô, możno to bydzie za dwa tydnie, na bezrok abo za dzieiyńć lôt. Miołbych rôd, wolôłbych coby to boło niy skorzij jak za dziesiyńć lôt, bo ciyngiym mi sie zdô, iże jesce móm cosik na tym świecie – choby ino na łostuda – do zrychtowaniô. A nôjbarzij merskie we naszym żywobyciu jes to, iże cowiek jes ino tym, cym jes i nikim inkszym, prôwda?
Jes ino jedyn dinks gorszyjszy łod tego, iże ci już możno chopie pizło côłkie szejśćdziesiónt lôt – niy dotrzimać, niy dodziyrżić do tyj szejśćdziesióntki !!!