Ło Romanie Polańskim ...

Ojgyn z Pnioków

Deptô ci utropióny i zastarany chop bez srogi, wynośny las. Łorôz na dróga wyfukła maluśko zielóno rapitółza i rzóńdzi ludzkim gosym:
– A czymżysz sie tak cowieku tropisz?
– Aaa ... bo côłke moji żywobyci jes ci blank do dupy. Chałpa mi sie buli, moja babeczka jes żadnô jak noc skorzij geltaku, autok sie już tyż blank suje, pijyndzy zawdy knap ... Idzie pedzieć, co wszyjsko jes ci blank usmolóne ...
– Niy trôp sie chopie. Deptej zarôzki wartko do dóm a wszyjsko bydzie na isto blank ci do porzóndku.
Chop sie wróciół nazôd do swojij chałpy a tu ... kukô, zaziyrô ... jejigo chałpa wyrychtowanô chnet jak łod jakigo araberskigo szajcha, jejigo babeczka gryfnô, szykownisto niźli samo Cindy Crowford, kole wrotów styrcy autok Rolls-Royse „Phantom” a we brifkastli bankauscug (taki wycióng ze kónta) na ftorym jes ci szejściocifrowo kwota dularów, ftoro ci by go chnet swalóła ze szłapów. Kiej ci ino prziszôł do sia, spamiyntôł sie deczko, uzdôł, coby tyż ci żabie, tyj maluśkij rapitółzce podziynkówać za to, co dló niygo zrobióła. Wróciół sie nazôd do lasa. Trefiół ci na nia blank we tym samym miyjscu i wartko gôdô ku nij:
– Moja ty żabecko, jak jô ci sie moga wynadgródzić za twoji dobre syrce?
– Wiysz! Jô sie jesce nigdy niy swadźbióła, niy kochałach sie z chopym.
– Miarkuja, miarkuja, ale ty żes przeca jes rapitółzóm ... tóż jak tyż mogymy to terôzki zrobić?
– Wiysz mój ty roztomiyły! Moga sie przewiyrzgnóńć we kobiyta ... ale, ale ... jednakowóż jô winkszóść moji całbrowanyj siyły styrała, spotrzybówała na tyn dobry uczynek dlô cia, skuli tego moga sie przełónaczyć nó .... co nôjwyżij we 12-13-lytniô dziołszka ....
– A rób ty żabecko, ty moja roztomiyło rapitółzko, co kcesz. Jô zawdziynczóm ci tak wiela, iże blank mi to niy bydzie zawôdzać, niy bydzie ci to mie nic a nic szterować ...
– ... i tak to na isto bóło, Wysoki Sóńdzie ... a niy tak, jak ci to sam łozprawiała sztyjc ta jscula! I to gôdóm jô .. Roman Polański!