Haźlik ...

Ojgyn z Pnioków

Przijechôł ci rôz do jednyj dziydziny starosta powiatowy. Nó i srogi fojt tyj wsi medikuje sie tak: tam we tym miyście powiatowym (możno to byli i Tarnowskie Góry) to majóm wszyjsko inakszij i lepszij zrychtowane. Majóm już możno gryfne haźliki na mieście, take ze szajspapiórym, ze wodóm i co tam jesce. Trza by sam i u nôs cosik gryfnego wypokopić, coby tymu landratowi powiatowymu blank wygodzić. Napytôł fojt jednego takigo wsiowygo ipty, kôzôł mu styrceć kole tego haźlika ze zadku i kiej ino tyn powiatowy landrat przijńdzie do tego aptrytu, to kôzôł mu takim pucerym, takim śmiatkiym przejechać tam a nazôd po ... nó już wiycie po cym, pra? Po rzici !!!
Nó, nie zetrwało wiela kiej tyn starosta, tyn landrat – po szykownym i fetownym łobiedzie u fojta, nikiej to zawdy na delegacyji – musiôł wartko deptać na stróna, bo go festelnie zamorziło. Ściep galoty, zicnół sie paradnie i wali tam choby ze harmaty. A tu łoroz cosik mu po rzici majtô. Wyprościół sie, zadziwôł festelnie co tyż to za fizymatynta, za dinkse majóm we tyj wsi. Zgibôł sie i kuknół ci tak do zadku a sam łoroz majt-majt mu lapóm lebo śmiatkiym bez gymba ...