Burdel

Ojgyn z Pnioków

Spomniało mi sie ło tych modernych prezyrwatywach, na kiere my zawdy godali kondony, bo łostatnio trefioł żech Hajnusia łod Dudcynyj. Jes ci łon taki chudy, mizerowaty i cołkiym niywizgyrny karlus. Nale nikiej kożdy zdrowy chop, tyż mu sie babska zachciało, uwidziało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mogła to być downo karcma lebo szynk) i Hajnuś zacyno ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszołech zeszło sobota do burdelu. Jak to przi sobocie, festelnie łoszpluchtany, wykompany, wypachniony i pod bindrym, i godom do tyj pufmuter coby mi narajoła jakosik modo, gryfno i blank cicho dziołcha; niy ciyrpia rajculi ani sekutnicow. Łona, ta pufmuter, ci tak ino na mie kukła i posywła ci mie do izby w kieryj już gotowo leżała (cołkiym sago) telko jedna niymowa. Trocha ci mi sie łona dziwocno wydowała nale co tam, biera sie wartko do roboty.
– Hajnuś, ty to tak godosz kiej by to boła sznita ze fetym – godom ci jo do niygo – niy boło cie gańba? Co ty terozki naszymu Farorzowi bydziesz rzondzioł we tyj suchatelnicy na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, tako ci łona boła cicho i tako jakosik niyruchawo. Cosik mi sie w niyj niy spodobało. I wiysz co? – godo dalij Hajnuś i aże go febrzisko tyrpie – pogłoskoł, pohajoł żech ci jom troszycka i lekuśko żech jom bajsnoł we gynik. I tu mie ło mało pieron niy szczeloł. Łona ci ino gwizdła, pierdła i wartko bez łokno wypyrtła, wyfukła.
Hajnuś cyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskosz? Bez łokno ci łona wyskocoła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wtynczos żech ci sie kapnoł, iże boła to telko gumipupa telki luftbalong dlo chopow, co ci je terozki z Niymcow prziwożom.
Tak ci sie myśla, że dobry cowiek to i we burdelu sie może drzistnońć.