Blank staro gyszichta...

Ojgyn z Pnioków

To boło jesce za staryj Polski ale już blank przed tym, kiej tyn diosecki Adolf wkarycoł sie sam do nos do Polski. Francka Kopycioka napytali nojprzodzij do stowki a niyskorzi wziyni go ci już do wojokow, do miymieckigo wojska. A, iże łon blank niy poradzioł po miymiecku godać, ani tyż nic nie poradzioł we tym ichnim lynzyku spokopić, mioł borajstwo mocka utropy i zgryzki. No ale, jejigo kamrat Bercik łod Majzlinyj poradzioł deczko po miymiecku i na te Franckowe wajanie pedzioł boł:
– Nic sie Francek niy trop, jo cie naucza chocia tela, cobyś aby mog som tymu feldfyjblowi lebo jakimuś oficyjerowi łodpedzieć, kiej sie cia bydzie ło cosik tam pytoł.
No, i łoba kamraty napoczli łod zarozki ta nauka.
– Jak sie mianujesz? – pyto sie Bercik.
– Francek Kopyciok !
– Suchej chopie! niy mogesz godać Francek ino Franc!
– A łodkany ty sie wandlujesz?
– A jo to łod Chorzowa!
– Niy mogesz godać, iże ze Bytonia ino aus Beuthen !
No, i tak tymu Franckowi tyn bercik wszyjsko co potrza po miymiecku tuplikowoł ąze sie Francek cegoś tam naumioł. Ale, coby sie Francek niy majtnoł we godce zrobiyli sie proba tela, co już cołkiym po miymiecku. No, i niyskorzij jechali dalszij ze tym koksym.
– Jaki jeżeś stary ? – pyto Bercik. – Musisz łodpedzieć, iże dwacet dwa lata.
– Niyskorzij cie tyn oficyjer spyto jak dugo jużeś jes przi wojokach ? Na to mu rzykniesz, iże cołkie dwa lata. Na lostatek moge sie cia jesce spytać eźli twoje łojce jesce żyjom – to na to łodrzykniesz, iże ja.
No, i Frnacek do kupy ze Bercikiym przetrajniyrowali to jesce ze pora razy i Frnackowi sie zdalo, iże już wszyjsko pochytoł, wszyjsko spokopioł. Tela, co to wszyjsko boła godka jak papagaje godajom, bo ci nic ze tego niy miarkowoł.
No, i kiejsik ło szaroku przijechoł do kasarni jedyn major. Robi eksycyrka, gawcy tak po wszyjskich, i na łostatek widzi mu sie Francek kopyciok.
– Podyjńdź sam ku mie – rzondzi po miymiecku.
Bercik go dugnoł do we ziobra i Francek poloz ku tymu majorowi.
– Jak sie mianujesz? – spytoł tyn oficyjer.
– Franc Kopyciok.
– A łod slonsi żeś ty jes?
– Aus Beuthen – łodpedzioł prawie Frnacek.
I terozki tyn major miol sie spytać : Ajakiś to jes chopie stary, i to se Frnacek gynał boczoł. A ty ci tyn major sie pyto:
– Jak dugo żeś sam jes przi tych wojokach ?
– Dwacet dwa lata ! – łodpedzioł jak sie naumioł Francek.
– A jaki żeś to jes stary chopie? – pyto sie dalszij tyn major.
– A dwa lata!
Tyn major tak sie dziwo na Francka, łobziyro rest wojokow i tak blank po cichuśku godo:
– Abo jo jes gupielok, aboś ty jes świtniony ?
– Łoba my som – pado Francek i styrcy kontyntny, iże na wszyjsko umioł tymu majorowi richticznie po miymiecku łodpedzieć.