Balanga

Ojgyn z Pnioków

Kaj sie zasik zapodzioli moje fuzekle? Pieronie, we tyj chałpie to richtik nic niy poradza nojńść.
– Elza, tyś kajsiś niy skukała tyj mojich nowych zokow? Jo je sam we antryju łostawioł i terozki jejich niy poradza ujzdrzić.
– A dejżysz mi pokoj giździe, boch je terozki pod brałzom. Niy wylejza i niy byda ci rychtowic twojigo łoblecynio.
Lakszuły tyż jakech je łońskigo roka wrajzioł do putnie to do dzisioj niy łopucowane dotrwały.
– Elza, a kaj mosz gutalin? Bo musza przeca te szczewiki wysnożyc, gynał wyglancować.
Skoranie boskie ze tom balangom, tyż ci się ubzdało. Przeca mogli my jak normalne ludzie zicnońć sie na zofie, szluknońć po maluśkim, cosik wciepnońć na ruszt i tyż by nom ta sobota śleciała. A łona nic ino pado:
– Ojgyn, ruchtuj sie, bo kożdo sobota we tym karnawale niy bydymy styrceć we chałupie, ino targomy na tańzowanie do Bryki lebo do inkszego Szopyna. Boczysz jak gryfnie boło ło dwanostyj we Zilwestra na chorzowskim Rynku kaj nasz „na wieki, wiekow, amyn-Prezidynt ciepnoł do Chorzowiokow ryjda i snochwioł, jak to terozki gryfnie i fajniście bydzie we mieście. Jo przeca niy je jesce telko staro cobych durch we chałpie siedziala, pra?
Coch mioł pedzieć? Przeca niy powia, iże na Ołma to łona niy je jesce podano chocia jei jak i mie już rojmatika i hercklekoty tyż niy dowajom pokoj. Co inkszego, kiejby mie przipytała jako modno, gryfno dziołcha. Nale, co prowda, to prowda. Rołz do roka to i bali swoja staro trza przeluftować bo możno i tak terfić, jak Bercik łod Majzlinyj. Łońskigo roku, tak jakosik kole Trzech Kroli trefiołech Bercika jak wyciepowoł hasie do aszynkibli na placu, gryfniech go pozdrowioł, powinszowoł mu na Nowy Rok i pytom go sie:
– Bercik, rzyknij mi ino jak ci ślecioł Zilwester?
Bercik poszkroboł sie przodij po gowie, pomedikowoł i jakisik markotny pado:
– Wiysz Ojgyn, iże niy wiym, jesce mi kamraty niy łozprawiali!!!
No, toż tyż bez srogich mecyji, kcioł niy kcioł zaczonech sie do tyj balangi rychtować.
– Elza, a ze mojigo ancuga kulki na mole żeś już powyciongała, i przeluftowałaś go ździebko?
– A co ty giździe niy woniołeś go już przed Zilwestrym?
Wonioł cy niy spytać sie przeca moga, pra?
No, entlich! Wylazła już ze tyj badywanny. Ida deczko tyn pychol łodropać i parfinym popyrskać.
Terozki jesce hymda, binder ... a możno fliga? A niy, łońskigo roku to mie pieronym żła pod karkiym, lepszij bydzie binder, bo zawdy go idzie ściepnońć.

– Halo!... Taksi? Ja? No to jes jo Ojgyn ze Pniokow. Bydom frelko tacy dobrzi i jak zawdy podciepnom mi sam jako taksa ... ino srogo, bo jadymy na balanga na Wolka a moja staro sie festelnie szumne szaty loblykła i do bele jakigo autoka sie niy bydzie poradziyła wkarycyć. Co, byda musił doczkać pora minut? Sto pieronow, przeca jo sie we tym ancugu sam na isto uwarza a i mojij staryj cołki fresa sie zapoci. Musza doczkać? Toż doczkom.
– No Elza jeżeś już fertik? Bo zarozki autok przijedzie i karycymy sie na ta balanga. Tyż mie diosek pokusioł łoblyc te lakszuły. Gryfne co prowda som ale na ta moja rać ździebko za knap, jesce mi się plynckiyrze zrobiom nikiej łońskigo roku.
Taksa przijechała i my rołz-dwa znoleźli sie U „Bryki”.
– Witomy panie Ojgyn, witomy. Wy zasik u nos, pra?
Co zasik u nos, co? Zawar by tyn pychol i niy fandzoloł tela. Jesce moja Elza bydzie mi haja robić, iże sam ciyngiym łajża, iże mie sam ciyngiym widać.
– Stolik nikiej zawdy, tyn som, we ćmoku?– Pyto sie ober. – Kaj ciymno tam przijymno, ha, ha ...
A cobyś puk, giździe diosecki, zawrzesz ta fresa, abo niy? Cołki wieczor mi jesce Elza bydzie myndzić skuli tego.
– Moge być, może łostać. I dejcie sam zarozki co do szluknyńcio, bo mom ci brand po tym dziesiejszym łobiedzie jak sto dioskow.
– Ty łochyntolu diosecki! Nic ino zarozki ło gorzole medikujesz. Siednymy sie nojprzodzij, prziwitomy z przocieloma, kuknymi jak sie te dwie stare murchle dzisioj wysztiglowali... je Agnys we peruce abo to jeji szkoty tak sztyrcom? Nale, ci sie je krasiate szaty zmachlowała, choby jako modo dziołcha.
– Witej Agnys, nale ty dzisioj szykownie wyglodosz, chobyś miała blank ino sześćdziysiont lot.
– Cicho być Elza, przeca łona miała dziepiyro Abrahama – padom mojij staryj do ucha po cichuśku.
– Przeca wiym, nale niy bydzie mi sie sam asić ku tymu ze szatami, kiere ji ze Efu Erna przisłała bo na nia byli już fest za knap.
– No, toż po maluśkim jak stare Poloki – padom do kamratow. I jesce rołz na drugo szłapa, coby my przi tańcowaniu na pychol niy furgli.
No, i tak jakosik poleku prziszli my dran do szampana. Jo tam za bardzo go niy ciyrpia bo mi sie po niym chepie, nale co mus, to mus.
Jak Ponboczek przikozoł, piyrszy koncek żech ze Elzom przetańcowoł. Inoch mioł dioseckigo pecha bo razinku zagrali waloszka a mie moje szłapy przi tym sie festelnie metlajom.
Jezderkusie! Łobejrzisie Ojgyn, jako gryfno dziołcha tam przi szynkwasie styrcy. Możno poprobuja i zatańcuje sie śniom. Jeronie! A ta giyra w tym szlicu! Ludzie! I dychanie tyż ci mo ... połno piontka. Nie zmarznie łona?, bo ji przeca aże pympek widać. No, co mode, to niy moja Elza abo – niy dej Ponboczku – jeji kamratki.
Ida, bo jesce ftosik bydzie gibciejszy.
– Moga napytać, znacy prosić, pani gryfno. Tak bych sie kcioł ze wami potańcować. A suchejcie jak gryfnie grajom.
Dej pozor mamlasie! To je moj szczewik i niy deptej mie bo cie praskna bez tyn gupi pysk!
– Niy, niy, jo niy do wos paniczko, ino do tego łochyntola, co to sie tak na tym parkiycie roztopiyrzo choby ino łon sam tańcowoł.
– A wy tyż panie Ojgyn to richtik szykownie poradzicie tańcować, richtik mi sie swami dobrze tańcuje.
– No, to tyż som lata praktyki. No i ze szykownom dziołchom to tyż zarozki je inakszij (nikiej ze swojom babom). Wom tyż Ponboczek doł wszyjsko tam kaj trza i jak przinoleżi. I dychać mocie cym, i szłapy na isto szykowne, no, i ... aże sie tropia cy mom pedzieć? ... i siedzieć tyż mocie na cym. Niy, niy, to niy je naskwol, to je na richtik. Szykowno z wos kobiyta, niy idzie pedzieć. A jak jesce tak łobłopia, to aże mi mrowce przed ślypioma lotajom. – i spominajom mi sie mode lata, jezderkusie!!! – Niy, niy, to niy do wos, tak sie ino rod do sia mronca kiej trzimia tako gryfno i wizgyrno dziołcha.
– To możno by my sie tak po jednym szlukli? A... zarozki niyskorzij tyż jesce zasik potańcujymy ... niy, niy, moja staro tyż sie dobrze bawi, a eźli niy, to jeji strata... niy, niy ... to boł ino wic, wiedzom łoni? Nale, gryfnie pinkolom, pra? Same telkie nasze szlagry, jo to mom richtik rod telko muzyka. .........
– Te! Ojgyn, stary pryku. Spamiyntej sie. Wstowej, dugo tak bydziesz gnioł po tym łobiedzie? Bo już pizło szejść, sam mosz bonkawa i pile, kiereś mioł już na isto wećkać we połednie; jo mom ło wszyjskim boczyć. Ty, to byś ino nynoł, i nynoł. Śnik jakiś miołeś, abo co, boś tak szłapami wiyrzgoł i gracami wywijoł a jakech szła do izby, to mi sie zdowało, iżeś śpiywoł:
„Cołko sala, śpiywo snami, tańcujonc walca, waloszka parami ...”
– Ustoń wyrceć, aże ustoń! Ty tam zawdy jakiesik gupoty poradzisz mi sam po połedniu wynokwiać!
I jak kożdo sobota, bonkawa, pile, konsek kołocza ze makiym abo kyjzom...
a balanga... a balanga ... to bydzie kiej somsiod Bercik przikolybie sie nad ranym ze szynku do dom.