BABA ....

Ojgyn z Pnioków

Tak mi sie dzisiôj wziyno na gôdka ło ... babach. To, tyż terôzki jesce jednã gyszichtã, kierô gynał tyż ci pokazuje richticzno babsko natura. Bóło tak:
Wylazła baba tak na łodwieczerz przed chałupa. Blank po leku pokwanckała sie ku dźwiyrzóm łod zegrody. Podcióngła se te swoji „silikóny” i styrcy, i fest ci ku tymu medikuje:
– Możno fto przyjńdzie cestóm kole mojij chałupy ... abo i niy. Doczkóm kwilkã i spomiarkujã sie cy fto bydzie cosik kciôł łodymie abo niy?
Styrcy i filuje. Filuje i styrcy, nale nikaj żôdyn sam niy tómpie. Łozglóndô sie, wytykô gowã za łogrodzyni. Nic. A cni sie ji choby przi jodle hawerfloków bez łomasty.
– Jeee, ftosik depto. Fto tyż to może być? Możno ftoś, kierego znóm? Abo i niy? Możno bydzie cosik chciôł łodymie ... abo i niy?
Gawcy, gawcy, nale skuli tego, iże niy mô przi sia breli i tak wiela niy dojzdrzi przed śćmiywkiym.
– Możno tyn ftoś przijńdzie ku mie ... abo i niy? Kiej przijńdzie to sie go spytóm co chce ... Abo i niy. Bydzie kciôł pedzieć, to sóm rzyknie. Niy bydzie kciôł, to jô niy byda przecamć tako wrazitko.
Idzie Bercik, tyn łod lasa, Tako cielepa i ślimôk.
– Ciekawość. Spytóm sie kaj depce... abo i niy? Możno bydzie kciôł pedzieć? Abo i niy. Doczkôm aże dojńdzie.
Bercik dokulôł sie, łostôł stôć przi sztachytach i gawcy sie babie gynał w ślypia.
– Ciekawe co tyż łón kce? Spytóm sie go ... abo i niy. Bydzie kciôł pedzieć co kce, to powiy. A kiej niy, to niy.
Bercik łozewrził dźwiyrka, wlôz rajn na plac, wyrzynół wespa, kiero kole niygo furgała i stanół sie kole baby.
– Ciekawe. Wlôz na mój dwor. A jô niy wiym co chce? Spytóm go ... abo i niy. Bydzie kcioł pedzieć co kce, to rzyknie. A kiej niy bydzie kciôł, to niy. Jô tam tak po prôwdzie niy musza tego miarkować!
– Pójńdź babo symnom do kómory – godo Bercik – i biere ci jóm pod parza.
– Ciekawe. Po kiego diôska łón kce cobych śniym pomajtała do kómory? Spytom sie go ... abo i niy. Bydzie kciôł godać to powiy, a kiej niy, to niy.
Bercik wkarycół sie za babom do kómory, chyciół za łogiby i kôzôł ji sie gibko seblykać.
– Ciekawość. Bercik trzimie mie za półrzitki i kôże sie seblyc. Spytóm sie po jakiymu jô móm ściepnóńć i zapaska, i kiecka, i ku tymu cycynhalter? ... Abo i niy. Bydzie kciôł skôzać, to powiy, a kiej niy, to niy.
Bercik ciepnoł baba na prykol, wloz na nia ...
– Ciekawe zwoli cego łon ci mie sfaloł na tyn prykol i wlôz ci na mie? Spytóm sie go... abo i niy. Bydzie kciôł pedzieć, to sôm mi rzyknie. A niy bydzie kciôł, to niy bydzie gôdać i szlus.
Bercik nikiej na chopa przistało zwyrtnoł baba ze trzi razy, łoblyk se hymda, galoty i westa, majtnół sie na piyńcie i wylôz ze chałupy. Baba tyż sie blank nazôd prziłodziôła, wylazła przed chałupa, podciongła te jeji „silikóny”, stanyła, jesce rôz podciepła sie te „silikóny” do góry i medikuje:
– Wejrzicie sie ino ludzie! Jô ci na isto dalszij niy wiym, dalszij niy miarkuja co tyż tyn Bercik tak na richtik łodymie chciôł? A wy wiycie?