Ajnfachowe pytani ...

Ojgyn z Pnioków

Łocuciółech sie róncz ino napocznół sie szarok, kiej ino widniało ... znacy sie, ło drugij po połedniu. Ze stopieróńskim kacynjamrym ... ze mojigo organizmusu fóngowôł ino ... mój zygarek ... Weżgołech wezrok we zol achtlika, fory stôł łod wczorej na nachtiszu ...
Moja starô zwyrtô sie po chałpie, przetwiyrô sie po côłkim pomiyszkaniu i już miarkuja, co zarôzki przijńdzie ku mie i cosik mi wypokopi do roboty. Jakech miyniół po pôruch minutkach posywô mie do sklepu po żymły, cobych blank głódny niy łamziół ... nó poswała mie we takim „szczytnym” cylu ganc ajnfach.
Nó, tóż wartk pod brałza, łobleczónko i pyndaluja do delikatysów. Drógóm mijóm zadichtowanô do łostatka ludźmi kwieciarnia i we mojij, jesce niy blank trzyźbyj palicy, gróntuje sie dziobelski kóncypt łominiyńciô raji. Sztaluja plac we raji, bo razinku stôł w nij sómsiôd i gzuja do sklepu, do tych delikatysów. Bocza ło tym, iże na łodwieczerz mô wparzić ku mie kamrat i ugóścić go przeca bydzie trza, toć tyż, nôjprzodzij na sztand monopolowy ... Kupuja gorzôłecka (nó, tak ze śtyry halbecki), miódzik, pôra szejściopaków roztomajtych zortów biyru, jakesik łorzyszki, chipsy, łogórki, łoliwki. króno kyjza i inksze tam jesce duperele nadôwajónce sie na ... zapitka. Bula za wszyjsko zgodliwie, wylazuja ze delikatysów, razinku tyn mój sómsiôd przi tofli we kwieciarni, tóżech festnie sztramsko ... Śmigóm ze pôłnym rukzakym i kwiôtkami do dóm – myśla se, iże moja dzisiyjszô organizacyjô, to niy w kij pierdziôł. Wkarowôłech do dóm, kłada przed mojóm staróm sprawónki ... zadowolnióny ze sia jak sto diosków i po jakimsik łoka mrziku na ziym sprowôdzô mie jedne, blank ajnfachowe pytani:
– A kaj ... żymły?