A fto sam richtik reskiyruje ...

Ojgyn z Pnioków

Powadziyli sie festelnie wszyjskie tajle cowieka. Niy poradziyli przijńść dran, fto tak na sito wszyjskim reskiyruje.
– Przeca to jasne, iże jô – mrónknół filip. – Jo to wszycka ruguja, łobadóm.
– Belafastry, plytnie ! – szprajcli grace. – My sam robiymy nôjwiyncyj, zarobiómy, przismycymy do dóm geltak ...
– A, kaj tam – westchnyli szłapy. – Przeca to my tu reskiyrujymy, uzdowómy kaj pójńdymy, we jakim kiyrónku i tam tyż zawdy kroczómy.
– A psinco prôwda! – łodezwali sie ślypia. – My sam sóm szefóma, my ino wszyjsko poradzymy ujzdrzić i tak po prôwdzie nic nóm niy sorknie, niy śmietnie.
– To wszyjsko gówno prôwda – rzykła na to trownica. – To jo tu byda sprawiôł, regirowoł bo jô wyrôbióm wóm wszyjskim enyrgiô, procnie bakóm i wszjsko, co wećkocie – trôwiã. Bezy mie padniecie ...
– O niy! Jô sam byda na isto szefym – nôgle łodezwała sie dupa, kiero do terozka blank nic niy gôdała. – Pedziałach, i tela!
Śmiych ci sie zrobiół taki, iże cołke ciało niy poradziyło sie do kupy pozbiyrać, niy poradzióło ze tego chichranio przijńść do sia.
– Nó, tóż dobra – łodpedziała na te chichry rzić. – Kiej tak, kiej sie wóm to niy zdô, to bydzie sztrejk i tela!
Nó, i tyz ci ta rzić ustała robić, co dó nij przinoleżało. Śleciało pôrã godzin. Filipa chyciół fiber, dostôł gorónczki. Grace blank łoklapnyli. Szłapy zegli sie we kolanach. Gały wylejźli côłkiym na wiyrch. Trownica napoczła belować i blank łobaniała ze wysiyłku, ze ansztryngowaniô sie. Warto tyż wszyjskie sie dogôdali i rozmówiyli. Nôjważniyszym, znacy szefym łostała DUPA!
Bo, moji roztomiyli. Tak to już na tym świycie jes, iże na isto tyn ino moge być szefym, co gówno robi! Prôwda? Miarkujecie to?